konu hakkında yazabilecek son kişi olmam bir yana, dün gece üzerinde düşündüğüm konu.
nasıl hissettirir, neler yaşatır, nasıl bir şeydir, dünya 'anne' olduktan sonra nasıl döner bilmiyorum. bildiğim, (aslında tahmin ettiğim) bizi sarstığını, hayatımızı ele geçirdiğini zannettiğimiz her duygunun üzerinde muazzam bir his olabileceği.
modern zamanlarda kadın her ne kadar ertelese ve ötelese de bir şekilde içgüdü halini almış ve sanırım her kadının içinde var anne olma isteği. hormonel bir oyun mudur bilinmez, her kadın er ya da geç uyarılıyor o içgüdü tarafından. değil bebek sahibi olmak, evliliği bile aklından çok uzaklara atmış insanlar bile hissediyor bunu. önüne geçilemiyor çünkü biyolojik, çünkü kimyasal, çünkü duygusal, çünkü kanun bu... yaratılış kuralı gibi bir şey. ertelenebilir, düşünülmeyebilir ama asla yok sayılamaz bir şey.
her kadının anne olmaması gerektiği gerçeği bir yana, bu olguyu hayatının çok dışına atmış biri olarak ben, dün konu hakkında konuşurken 'genç anne olmak en güzeli...' derken buldum kendimi. hemen bir hesap yaptım, nasılsa olma ihtimali daha yapılacak onca şey, iyice oturtulacak güçlü bir karakter, zamanla iyice yoluna koyulacak bir hayat varken bunca ihtimaller dışında olmasının da rahatlığıyla '25'e kadar çocuk yaptım yaptım. sonra zor bi daha' diyerek bir kez daha şaşırttım kendi hayretlerimi.
böyle düşünmemde etkili birkaç şey var elbette. tüm şartlar müsait olduğunda genç anne olmanın ayrıcalığı, keyfi, hem kendine hem o çocuğun babasına hem de çocuğa yetecek kadar enerji sahibi olmanın avantajı (ya da bana avantaj gibi görünmesi.)
diğer yandan, ben doğduğumda henüz 20'li yaşlarının başlarında olan annem ile hala yaşamakta olduğumuz 'arkadaş görünümlü anne-kız' durumu tetikliyor olabilir bu düşüncemi. aramızda uçurumlar yok, ne görsel ne de hayat görüşü bakımından. sanırım genç anne olma konusunda beni cezbeden en önemli şey bu. fakat olayın çok uzağında olduğum için konuşmanın kolaylığından haberdarken bunu bizzat yaşamanın zorluğundan bir haberim.
yine de, anne olacaksam bir gün eğer, kendi annem kadar genç bir anne olmak isterdim. bana şu an hayatımda yapabileceğim en büyük çılgınlık gibi gelse de anne olmak konusundaki düşüncelerin nedir diye sorulduğunda işte bunları sıralardım bir bir.
demem o ki hemcinslerim; hormonlarımız dünyamızı şaşırtabiliyormuş. yok saymaya uğraştığımız her şey durduk yere gün yüzüne çıkabiliyormuş. bundan sonrası ise onları mantıklı sebeplerle bastırmak veya tadını çıkarmak.
önce anne olmayı "istemek", bundan da önemlisi anne olmayı "göze almak" gerekir. evet, bu göze alınması gereken bir durum çünkü biz kediler gibi birkaç ay sonra iki pati darbesiyle eniklerimizi yanımızdan uzaklaştıramıyoruz, hayatımız boyu bizimle birlikte kalıyorlar. hayattaki en önemli varlık haline geliyorlar ve hayatınıza el koyuyorlar. karşılığında bir gülücük atıyorlar, herşeyi unutuyorsunuz ayrı...
son söz: gerkeçkten istemiyorsanız anne olmayın. o bu istiyor, çevre baskı yapıyor diye de anne olmayın. anne olmayla ilgili plan program da yapmayın. en iyisi şöyle düşünmek galiba: o çocuğun doğması kozmik düzen için gerekiyorsa, doğar, siz kastırmayın...
hayatın her yönüyle değişmesine ve başka biri olmaya hazır olmadan düşünülmemesi gereken bişey olduğunu düşündüğüm şey. ne dedim ben bilmiyorum ama insanüstü bi sabır gerektirdiğini biliyorum..
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
